Kantatzeko gogoaren jatorria

Musika eta kantua beti izan dira presente nire bizian. Bi urtetan, familia bazkari batean, mahai gainera igo nintzen eta Pottoka mendian abesten hasi nintzen denen aitzinean. Kontatu didatenez, hura izan zen nire lehen kontzertua. Gero etxean, autoan, aita-amek beti kantatu izan dute. Euskal kantak noski, baina Renaud, Brassens eta halako frantses kantarien kazeteak baziren ere. Bestalde, txikitatik gitarra jo nahi nuela gogoratzen naiz; igandetan Dantxarineara joaten ginenean, zintzilik zeuden gitarra espainol horietako batekin amesten nuen. Baina aita-amek uste zuten kapriza hutsa zela eta ez zidaten inoiz erosi. Hamazazpi urte ukan nituenean, Kittu Lascaray eta Bixente Hiriartekin nengoen klasean eta hirukote ederra osatu genuen, ZTK elkartea eta beste hainbat ekimen bultzatuz musikagintzan. Uste dut gitarra erosi eta urte bat berantago hasi ginela kontzertuak ematen, lehenik Istripot edo Mister Saguak bezalako taldeekin. Hor bi akorde jakin eta hasi ginen jotzen. Lehen eria sartu eta, kontzertuz kontzertu, gaztetxez gaztetxe, musikak osorik eraman ninduen. Garaian, giro hori zen nagusiki, rock kontzertuak nonahi, ostatu, gaztetxe eta herriko besta andanatan ari ginen. Beste asko bezala, hiruzpalau taldetan ibiltzen nintzen eta franko ibili azkenean. Sei edo zazpi urtez iraun genuen.