"Lau sasuak" proiektua

Egia, nire bizitza txikian esperientzia asko egin ditut, klasiko munduan, rock munduan, pop munduan, tradizionalean; asko ibili naiz dantzariekin eta egia da musika tradizionalak, soinu horiek asko maite ditudala. Baina berriz ere pena da, mundu horiek denak partekatuak direla, eta nik uste dut denak lotzen ahal direla eta zerbait polit sor daitekeela.

Behin lagun batekin baso bat hartzen ari nintzela, mundu osoan famatua den Vivaldiren "Lau sasoiak" obra heldu zitzaidan burura. Hor, euskal soinuak entzun nituen. Izan ere, obra horrek abereak, natura irudikatzen ditu. Baditu soinu ezagunak zeinetan euskal instrumentu batzuen soinuak ezagutzen ditudan; adibidez, entzun ditut txirulak txorientzat, txalaparta ortzantzarentzat, bai eta panderoa ere. Vivaldiren beste mugimendu batean, fandangoren erritmoa entzuten nuen argiki. Segur naiz Vivaldi hemen egon dela eta dantzatu duela ere!

Horrela etorri zait ideia; gero proiektua osatzeko Mixel Etxekopar ezinbestekoa zen niretzat. Hastapenean, ez zen beldur izan, baina galdetu zidan eroa ote nintzen horrelako proiektu baten egiteko. Eta nik erantzun: « baina ez bazira hor, ez dut eginen ». Orduan ados izan zen entseatzeko. Gero Mixel pertsona irekia da eta ideia zoragarriak ditu. Ondoren, taldea osatu dugu Paxkal eta Paxkaline txalapartariekin. Panderoan Patrick genuen eta biolin bakarlari bat behar genuenez, Bordeleko musikari bat deitu dugu, Klezmer musikan ari dena eta beraz kolore tradizional hori duena, beste modu batean. Diskoa Bankan grabatu dugu, Euskal Herrian, eliza txiki batean eta zuzenean; inportantea zen hori, giroa eta jendearen harrabotsak ukaiteko. Orduan grabaketa horretan badugu Vivaldiren pertsonalitatea. Haren obra ez dugu hunkitu. Nota guztiak atxiki ditugu; baditugu ere Euskal Herriko kolore ederrak, baita ere Klezmer kolore horiek inprobisazio batzuetan. Hori biziki interesgarria da niretzat, denak nahastea zerbait berezi eta maitagarri sortzeko.