Kultura eta musika eremua Euskal Herrian

Duela gutti egin dut formakuntza moduko bat frantses kulturaren egitura ofizial batean eta hasierako hitzaldian horrela erran digute: «Jakin behar duzue ez dela lekurik denentzat. Hori ez da problema bat, datu bat da». Hitz horiekin, ulertu behar da kultura arloko egitura batek argi duela bileran ginen hamabost pertsonok ez dugula gure lana aurkezteko aukerarik edukiko, gutariko asko hilko garela saiakeran. Honenbeste leku dute honenbeste artistentzat eta kitto. Eta beldur naiz Euskal Herriak ere antzeko sistema bere gain hartu duen pixka bat edo hortarat ari garen.

Uste dut gauza asko egiten direla kultura alorrean. Sekulako eskaintza dago, diskoak trumilka sortzen dira. Inork ez ditu saltzen, baina denek ateratzen ditugu. Gero disko bat saltzeko, promozioa ere egin behar da eta nik hori ez dut egiten. Ez dakit egiten. Bestalde, lehen, kontzertuak nonahi antolatzen ziren. Kontzertu ttikiak… Gaur egun, ganbara huste eta eguberriko salmentek ordezkatu dituzte. Uste dut Euskal Herrian kontzertuak emateko lekuak badirela, asko, eta antola daitekeela artisten lanak agertzeko sare moduko bat, denei segurtatuz hamar bat emanaldi zazpi lurraldeetan bederen, lan bat aurkezteko. Gero lanak arrakasta badu, aurrera, eta bere publikoa ez badu topatzen, bederen diskoa ezagutarazteko parada eduki du eta uste dut artistak merezi duela. Uste dut hain sinple dela egitea eta ez dela egiten borondaterik ez delako. Gero bada ere sekulako festibalak, makro kontzertuak antolatzeko joera bat, sekulako taldeekin, gauza handiak egiteko nahia alegia. Ni berrogei pertsonen aitzinean pozik naiz eta uros noa etxera. Nik uste dut denentzat badela lekua, antolatu eta nahi izanez geroz.