Lurrunontzi kroskoen berriztatzea (1939-1945)
Armadoreak ontzirik gabe geratu ziren, Alemanek ontzi asko hartu baitzituzten. Zokoa eta Ziburu aldean, abandonaturik zeuden 7-8 lurrunontzi krosko berritu zituzten, mekanikari tailerretako lurrun makinak eta galdarak berriz baliatuz. Bestalde, 4-6 berri eraiki ziren ere.
Gerla bururatzean, berriz diesela eman zen bitartean, lurrunontzi horietariko batzuk oraino ibiltzen segitu zuten ("Emilia", "Euskal Herria", Elissalde armadorearen "La France").
Lekukoa(k): Léon Mugica
Herria: Ziburu
Artxibo-funtsa(k): Pirinio Atlantikoetako artxiboak
Bilduma: Euskal itsas ondarea
Elkarrizketatzailea(k): Terexa Lekumberri
Data: 2010-09-14
Iraupena: 0:03:01
Erreferentzia: 94-17
Baionako eta Ipar Euskal Herriko artxibotegiko kodea: 18AV828
Gaia(k): Patroi, Lurrunontzia, Ontziolak, Arrantzaleak
Eskubideak eta erabilpen baldintzak
© Pirinio Atlantikoetako Departamenduko artxiboak
Egile eskubide guziak erreserbatuak. Lekukotasun osoa Euskal kultur erakundeko egoitzan ikus daiteke (hitzordua hartuz). Baionako eta Paueko Departamendu Artxibotegietako irakurgeletan kontsultagarri izanen da ere egun batez.
Léon Mugica
Léon Mugica 1925ko abuztuaren 18an Donostian (Gipuzkoa) sortua da. Aita, ziburutarra, 1914-1918ko gerlako iheslaria zen, Donostian errefuxiatua. Ama, donibandarra, haren gana joan zen eta ezkondu ondoan, lau haur sortu ziren. Amnistiarren ondotik, Frantziara itzuli ziren eta Ziburun kokatu, 1931n. Beste hiru haur ukan zituzten. Zazpi haurrak umezurtz gelditu ziren (Aita 1937an hil zen, Ama 1940an). Léon-ek, 13 urtetan, lanean hasi behar izan zuen. Arrantzan hasi zen aña bezala "Ongi Etorri" ontzian, zertifikata ukan bezain laster. Beste hiru ontzitan ibili ondoan (1939-1951), bere barkuak eraikiko ditu, bereziki "Michel-Joseph" 1955ean, 1963 arte manatuko duena. Urte horretan, osasun arazoagatik, arrantza utzi zuen eta armadore bilakatu zen. 1968tik 1974 artean, mariñelen sindikataren lehendakaria izan da, besteak beste. 1947an ezkondua, sei haurren aita da.
